گونه درختی انجیر خوراکی که به انجیر معروف است در اکثر نقاط ایران (جنگل های شمال، ارسباران، زاگرس، استپ های مختلف و نواحی جنوب کشور) رویش دارد. انجیر دارای برگ های ساده، پنجه ای و لوب دار است. می باشد. برگ ها زبر بوده و حاوی شیرابه سفید رنگ چسبناک می باشند. تنها درختی است که بدون شکوفه یا گل میوه می دهد. میوه، سته که نهنج آن را فرا گرفته است. میوه انجیر از نوع فندقه مرکب است. وست تنه صاف بوده و خاکستری رنگ می باشد. فلس جوانه سبز رنگ بوده و به تعداد دو عدد جوانه ها را در بر می-گیرند.این گونه طالب نواحی پست (کم ارتفاع)، گرم و نسبتا خشک است. خاستگاه انجیر نواحی گرمسیری بوده و طالب آب و هوای گرم می باشد، از این رو عامل ارتفاع از سطح دریا به عنوان عامل محدود کننده توسعه آن در ارتفاعات جنگل های شمال است. انجیر بردبار به خشکی بوده و جزء درختان بردبار به نور طبقه بندی می-شود. میوه انجیر به مقدار زیاد توسط پرندگان مصرف شده و بذور آن به راحتی از طریق فضولات پرندگان در نقاط مختلف جنگل انتشار می یابد. بذور انجیر در داخل خاک از دوام بالایی برخوردار بوده و به محض فراهم شدن شرایط تخریب یا اختلال طبیعی، جوانه زده و منجر به استقرار انجیر می شود.
